Home sweet home

Na een vlucht van 8 uren zijn we terug op Schiphol aangekomen. Bij de landing merkten we dat er een sterke wind waaide, want het vliegtuig ging alle kanten op en je merkte dat er stevig moest bijgestuurd worden om de juiste positie en hoogte te kunnen houden.
Gedurende de vlucht heb ik toch een uurtje of 4 kunnen slapen met stukken en brokken en Mieke slechts een paar uurtjes.
Tijdens het wachten op onze bagage belden we naar de eigenaar van de 123 Parking parkeerplaats, waar we onze auto hadden achtergelaten, om te melden dat we geland waren en men ons kon komen ophalen en naar onze auto brengen. Blijkbaar zaten er op onze vlucht nog 2 of 3 andere koppels die hun auto op dezelfde parkeerplaats hadden staan. Maar het busje, dat ons allemaal tegelijk naar de parkeerplaats zou brengen, was defect zodat men de koppels nu 1 voor 1 met een auto naar de parkeerplaats moest brengen. Eén van de andere koppels had me horen bellen naar de parkeerplaats en vroeg of we ook op 123Parking stonden. Nadat we bevestigend antwoordden, zagen we hoe ze zich haastten om hun bagage van de band te halen om ons toch maar vóór te zijn en als eerste weg te zijn. Toen we bij de plaats aankwamen zagen we hoe ze haastig hun koffers in de auto aan´t proppen waren en hoorde ik de vrouw tegen haar man zeggen : "Haast je, daar zijn ze". Echte Hollanders zonder één greintje fatsoen, vond ik. Maar goed, wij dus nog een klein half uurtje buiten moeten wachten in de hevige wind, tot de chauffeur ons met een sneltreinvaart als een halve dolle tussen het drukke verkeer manoeuvrerend, naar de parkeerplaats vloog. Ter plaatse gekomen vond ik dat we voor het wachten wel een korting verdienden en ook voor het feit dat hij als een halve gek had gereden, maar de chauffeur was niet te vermurwen en hield voet bij stuk.
Geen probleem, maar dat is dan meteen ook de laatste keer dat we onze auto bij 123Parking achtergelaten hebben.
Bij het starten van de auto schrok ik me rot, omdat deze een halve meter naar voren schoot en bijna tegen de beton-blokken die de parkeerplaats afbakenen, rolde. Goh, wat wen je snel aan zo´n automatische versnellingsbak. Ik vergat dus te ontkoppelen en de versnelling stond nog in 1 ! Ook vond ik m´n auto zwaar sturen, want die camper, ook al was die misschien 5 keer zwaarder, stuurde veel soepeler. Maar daar ben je snel terug aan gewend. De rest van de terugweg ben ik ook niet meer vergeten te ontkoppelen of te schakelen. :-)
Onderweg moesten we dan nog van de A2 af, omdat die nu net een aantal dagen was afgesloten wegens werkzaamheden. Omdat het erg druk was op de omleidingsweg en het daar ook totaal niet op schoot, zijn we maar met een grote boog omheen ´s Hertogenbosch gereden op onze eigen omleidingsweg.
Eenmaal voorbij ´s Hertogenbosch konden we terug de A2 op en hebben we vlot kunnen doorrijden tot thuis.
De katten zijn de hele avond niet van onze zijde geweken, waaraan je kan zien dat ze ons (of de lekkere hapjes bij het avondeten en het nat voer) wel gemist hebben.
´s Avonds hebben we niet veel meer uitgespookt, wegens te vermoeid en zijn we op tijd bed in gekropen. Pas tegen de namiddag hadden we de jetlag er min of meer uit geslapen en nu is het weer stilaan de draad op pakken.
Tussen de stapel post van 3 weken zag ik m´n Belgische belastingbrief zitten, dus ik heb weer iets om naar uit te kijken. ;-)

Tot zover ons reisdagboek.
Groetjessss