Pittige maar fantastische wandeling
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel & Mieke
17 September 2009 | Canada, Lake Louise
Pittige maar fantastische wandeling langs Lake Louise, via Mirror Lake naar Lake Agnes
Deze morgen eens goed uitgeslapen tot 7:30. Deze keer had ik eens niet liggen snurken als een volgevoerde grizzly en
had Mieke dus ook eens een oog of 2 dicht kunnen doen. (Dus Roy, blijf maar waar je bent ! ;-))
Een ideale uitgangspositie voor een stevige wandeling, ware het niet dat het 's morgens al flink aan't regenen was.
Dus misschien moesten we onze plannen voor vandaag wel wijzigen, maar in de bergen kan het weer heel snel omslaan.
Ergens hadden we gelezen : "If you don't like the weather, then just wait ten minutes", oftewel :
"Als het weer u niet aanstaat, wacht dan 10 minuten."
Dus we besloten om de natuur een kans te geven en tijdens het wachten op droog weer eens in Lake Louise village rond te snuffelen.
In het information centre aldaar hebben we eens geinformeerd naar welke wandeling ook bij minder goed weer nog interessant zijn,
want bij regenweer verdwijnt 2/3de van de bergen achter de lage wolken en zie je daarboven geen steek meer.
Men raadde ons de wandeling naar Lake Agnes aan omdat deze grotendeels door naaldbossen loopt en je dan minder last van de regen
hebt. De 6 gletsjers konden we vergeten, want die zou je niet eens zien liggen. De wandeling naar Lake Agnes zou ongeveer 7km
heen en terug zijn en ongeveer 2,5 uur duren. Dat leek ons zelfs met regen wel te doen.
Dan nog snel een plaats gezocht waar we internetaansluiting konden huren en de reisverslagen en foto's geupdate.
Daarna zijn we voor Mieke nog even een nieuwe trekking-broek gaan kopen die qua rekbaarheid, vooral ter hoogte van de buik, iets
meer koekjesbestendig is dan de broeken die ze had meegenomen.
Vervolgens zijn we nog wat proviand gaan inslaan in de lokale supermarkt van Lake Louise village, want de Cola en koekjes waren sneller op dan gepland. De cola door het warme (zeg gerust "hete") weer van de afgelopen dagen en de koekjes, ja, dat snap ik zelf ook niet hoe die zo snel verdwijnen. :-)
Toen we weer buiten kwamen met onze boodschappen, was het inmiddels gestopt met regenen en begon het zowaar op te klaren. Er zaten hier en daar al blauwe plekken tussen de witte wolken.
De parking stond ondertussen barstensvol met grote campers en auto's. We vroegen ons af hoe het in het hoogseizoen dan moet zijn.
Waarschijnlijk ben je dan gedoemd tot het blijven rondrijden tot er toevallig iemand vertrekt en er een parkeerplaats vrij komt.
In de supermarkt was in de voormiddag zelfs al alle bruin brood op. Dus in het hoogseizoen kan je waarschijnlijk enkel nog schoenlepels en muizenvallen vinden, omdat niemand die nodig heeft.
De bergen in de verte waren nog steeds grotendeels in wolken gehuld en je weet nooit of de volgende regenbui er aan komt, maar de wandeling naar Lake Agnes zagen we wel zitten.
Rond 13:00 zijn we dan naar de grote parking bij Lake Louise zelf (het meer dus) gereden, wat enkele kilometers van het dorp ligt. Hier viel de drukte nog mee en we hadden geen probleem om een parking te vinden voor ons groot gevaarte. Je hebt speciale parkings voor campers en bussen, dus op zich is dat allemaal prima geregeld.
Rond 13:30 zijn we dan begonnen aan de wandeling die begon aan de noord-oostkant van Lake Louise, alwaar het grootse Chateau Lake Louise ligt.
Als je van daaruit naar het zuid-westen kijkt, zie je normaalgezien een aantal gletsjers over de bergen liggen (Mount Victoria, 3400m), maar bij het
begin van de wandeling was het nog te bewolkt om deze goed te zien. De andere omringende bergen van ongeveer 2500m hoogte waren goed te zien en vormen samen met het meer ook een prachtige omgeving.
De wandeling voerde ons eerst via de noord-westelijke oever van Lake Louise naar het zuid-westen. Het begon al gelijk met een stevige helling om "U" tegen te zeggen en dat stopte de eerste 4 km niet tot we bij Mirror Lake aankwamen. Het was dus gelijk puffen en zweten in de warme fleece en regenjas. Onderweg liep je meestal door de naaldbossen met groene en op veel plaatsen gele naaldbomen. De mengeling van geel en groen was heel opvallend en gaf mooie effecten. Waar de gele kleur vandaan komt weet ik niet, maar waarschijnlijk zijn dat gewoon de herfstkleuren van een soort naaldbomen die stilaan verkleuren. Op verschillende plaatsen kon je dan Lake Louise van op verschillende hoogten zien liggen. Hoe hoger je zat, hoe turquoiser het meer kleurde, door de breking van het licht en de diepte van het meer. We vonden beiden dat deze prachtige uitzichten onze zweetdruppels wel rechtvaardigden.
Aangekomen bij Mirror Lake hebben we even pauze gehouden om op adem te komen en het bonzend hart tot rust te laten komen.
Mirror Lake is maar een mini-meertje van goed 100m breed en lang, maar ook weer omringd door steile rotswanden met de hoge puinhopen, die het resultaat zijn van talrijke steen-lawines. Deze ontstaan wanneer grote rotsblokken loskomen door bevriezing van water dat in de spleten, hoeken en randen blijft staan. Als zo'n tonnen wegend rotsblokje naar beneden dondert, dan richt dat een ware ravage aan.
Vanuit Mirror Lake ging de wandeling verder naar Lake Agnes, maar je kon de wandeling uitbreiden met een paar extra trails die je naar uitkijkpunten boven op de omringende bergen voeren. Ondanks dat het nu al puffen en zweten was om onszelf tegen die steile hellingen op te werken, besloten we om de extra stukken er bij te lappen, omdat het uitzicht meestal de moeite wel loont. Soms moet je al eens afzien om iets te bereiken, maar de zoete smaak van de beloning vaagt dan de inspanning vanzelf weg. Je vergeet het afzien en onthoudt de mooie dingen. Is het zo ook niet bij de meeste dingen in het leven ? Ok, voor we te filosofisch worden.....
Wij dus verder puffen op de extra 700m recht omhoog die ons naar een uitzichtpunt boven op de "Little Beehive" ("Kleine Bijenkorf") brengt. Dit is een berg die zo genoemd wordt, omdat hij door zijn vorm en de verschillende horizontale lagen gesteente waarin vele gaten en spleten zitten, ook echt aan een bijenkorf doet denken. Zo heb je de "Little Beehive" (2200m) en de "Large Beehive" (2270m) die veel breder en iets hoger is.
Maar we waren nog niet halverwege of ik meende een flits te zien. Eerst dacht ik dat het een flits van een fototoestel was, maar Mieke zei : "Hey, hoor jij het ook donderen ?". Boven de bergen zagen we dat er zich donkere wolken samentrokken en stilaan begon het te kletteren. En nog een flits en een donderslag, die nog lang tegen de bergwanden bleef verder-echoën. Toch besloten we om verder te gaan, hoewel we op het uitzichtpunt waarschijnlijk niet veel zouden zien door de laaghangende regenwolken. En ja hoor, eenmaal aangekomen bij het uitzichtpunt in volle regen, was er ook geen steek te zien. We zagen niet eens het dal van Lake Louise meer.
Dus wij weer teruggekeerd naar het punt waar we van de route waren afgeweken en de orginele wandeling daar voortgezet richting Lake Agnes, wat op minder dan een kilometer daar vandaan lag. Het regende nog steeds, maar we wisten dat er bij Lake Agnes een Tea House (een soort blokhut waar je iets kan eten en drinken) lag, waar we konden schuilen voor de regen. Maar nog voor we bij dit Tea House aankwamen, stopte het met regenen en klaarde het weer op. Zo snel kan het dus gaan. Het ene moment denk je nog dat je in een onweer terecht komt en een half uur later schijnt de zon weer.
Lake Agnes was ook weer een pareltje wat betreft omringende rotsen, bergen en dennenbossen. Zulke landschappen krijg je gewoon niet beschreven en een foto zegt ook lang niet alles, maar geeft wel een impressie van het geheel.
In het Tea House hebben we dan een duur half gevuld kommetje erwtensoep met brood genuttigd en even op adem gekomen.
Omdat het weer terug veelbelovend uitzag, besloten we om ook het uitzichtpunt bovenop de "Large Beehive" aan onze wandeling toe te voegen.
Hiervoor moesten we rondom Lake Agnes lopen om vervolgens zuid-oostelijk te lopen tegen de erg steile helling van de "Large Beehive" op. Aanvankelijk hadden we gedacht dat dit stuk iets minder heftig zou zijn, maar niets was minder waar. Dus hier nog veel meer puffen en zweten dan voorheen, maar de moeite werd beloond door de meest impressionante zichten op Lake Agnes en omringende bergen. Het weggetje bleef maar heen en weer slingeren tegen de bergwand op en na iedere bocht weer een even steile helling. Als je op bepaalde plaatsen van het pad omlaag keek, dan keek je meer dan honderd meter naar beneden langs een bijna loodrechte rotswand. Als je hoogtevrees hebt, dan kan je daar beter niet gaan wandelen, want vangrails of leuningen staan er niet. Maar we hebben de top gehaald en bovenop de "Large Beehive" hadden we het prachtigste uitzicht wat we tot dan toe hadden gezien. Enerzijds zag je 500m lager in het oosten het diepblauwe Lake Louise in haar geheel liggen met Chateau Lake Louise, anderzijds in het noorden het dal van de Bow river met de hoge bergruggen (2000+ m) en in het zuiden de Victoria Gletsjer en nog een paar andere gletsjers. Een indrukwekkend zicht waar je lang naar kan zitten kijken. Daarna ging het gelukkig enkel nog naar beneden, terug via Mirror Lake naar Lake Louise. Terug bij Lake Louise aangekomen, was het 19:30. Ondertussen waren de wolken weg getrokken en had je een mooi zicht op de verschillende gletsjers in het zuid-westen. In totaal waren we dus 6 uren op pad geweest inclusief pauzes en hadden we een afstand van ongeveer 13,5 km afgelegd met een maximum hoogteverschil van 500m. Ja, handig zo'n wandel-GPS, want daarop kan je dat soort gegevens allemaal zien. Ik heb de topografische kaarten van Canada op die wandel-GPS staan, dus ik kan precies zien waar het pad ligt, welke bergen in de omgeving liggen, welke kant we uit lopen en hoe snel, en de hoogte. Verdwalen kan je dus alleen maar als de batterijen leeg geraken of het ding kapot gaat. Maar ik heb altijd een setje verse batterijen bij voor noodgevallen. Daarnaast zijn de wandelpaden goed aangegeven en heb je de GPS alleen nodig als van het pad af wijkt.
Eenmaal terug bij de camper aangekomen waren we beiden erg moe, maar voldaan en blij dat we de wandeling gedaan hebben.
We gaan terug op de camping van Lake Louise overnachten waar we gisteren ook overnacht hebben. Dat wordt gegarandeerd goed slapen vannacht na zo'n inspanning.
Deze morgen eens goed uitgeslapen tot 7:30. Deze keer had ik eens niet liggen snurken als een volgevoerde grizzly en
had Mieke dus ook eens een oog of 2 dicht kunnen doen. (Dus Roy, blijf maar waar je bent ! ;-))
Een ideale uitgangspositie voor een stevige wandeling, ware het niet dat het 's morgens al flink aan't regenen was.
Dus misschien moesten we onze plannen voor vandaag wel wijzigen, maar in de bergen kan het weer heel snel omslaan.
Ergens hadden we gelezen : "If you don't like the weather, then just wait ten minutes", oftewel :
"Als het weer u niet aanstaat, wacht dan 10 minuten."
Dus we besloten om de natuur een kans te geven en tijdens het wachten op droog weer eens in Lake Louise village rond te snuffelen.
In het information centre aldaar hebben we eens geinformeerd naar welke wandeling ook bij minder goed weer nog interessant zijn,
want bij regenweer verdwijnt 2/3de van de bergen achter de lage wolken en zie je daarboven geen steek meer.
Men raadde ons de wandeling naar Lake Agnes aan omdat deze grotendeels door naaldbossen loopt en je dan minder last van de regen
hebt. De 6 gletsjers konden we vergeten, want die zou je niet eens zien liggen. De wandeling naar Lake Agnes zou ongeveer 7km
heen en terug zijn en ongeveer 2,5 uur duren. Dat leek ons zelfs met regen wel te doen.
Dan nog snel een plaats gezocht waar we internetaansluiting konden huren en de reisverslagen en foto's geupdate.
Daarna zijn we voor Mieke nog even een nieuwe trekking-broek gaan kopen die qua rekbaarheid, vooral ter hoogte van de buik, iets
meer koekjesbestendig is dan de broeken die ze had meegenomen.
Vervolgens zijn we nog wat proviand gaan inslaan in de lokale supermarkt van Lake Louise village, want de Cola en koekjes waren sneller op dan gepland. De cola door het warme (zeg gerust "hete") weer van de afgelopen dagen en de koekjes, ja, dat snap ik zelf ook niet hoe die zo snel verdwijnen. :-)
Toen we weer buiten kwamen met onze boodschappen, was het inmiddels gestopt met regenen en begon het zowaar op te klaren. Er zaten hier en daar al blauwe plekken tussen de witte wolken.
De parking stond ondertussen barstensvol met grote campers en auto's. We vroegen ons af hoe het in het hoogseizoen dan moet zijn.
Waarschijnlijk ben je dan gedoemd tot het blijven rondrijden tot er toevallig iemand vertrekt en er een parkeerplaats vrij komt.
In de supermarkt was in de voormiddag zelfs al alle bruin brood op. Dus in het hoogseizoen kan je waarschijnlijk enkel nog schoenlepels en muizenvallen vinden, omdat niemand die nodig heeft.
De bergen in de verte waren nog steeds grotendeels in wolken gehuld en je weet nooit of de volgende regenbui er aan komt, maar de wandeling naar Lake Agnes zagen we wel zitten.
Rond 13:00 zijn we dan naar de grote parking bij Lake Louise zelf (het meer dus) gereden, wat enkele kilometers van het dorp ligt. Hier viel de drukte nog mee en we hadden geen probleem om een parking te vinden voor ons groot gevaarte. Je hebt speciale parkings voor campers en bussen, dus op zich is dat allemaal prima geregeld.
Rond 13:30 zijn we dan begonnen aan de wandeling die begon aan de noord-oostkant van Lake Louise, alwaar het grootse Chateau Lake Louise ligt.
Als je van daaruit naar het zuid-westen kijkt, zie je normaalgezien een aantal gletsjers over de bergen liggen (Mount Victoria, 3400m), maar bij het
begin van de wandeling was het nog te bewolkt om deze goed te zien. De andere omringende bergen van ongeveer 2500m hoogte waren goed te zien en vormen samen met het meer ook een prachtige omgeving.
De wandeling voerde ons eerst via de noord-westelijke oever van Lake Louise naar het zuid-westen. Het begon al gelijk met een stevige helling om "U" tegen te zeggen en dat stopte de eerste 4 km niet tot we bij Mirror Lake aankwamen. Het was dus gelijk puffen en zweten in de warme fleece en regenjas. Onderweg liep je meestal door de naaldbossen met groene en op veel plaatsen gele naaldbomen. De mengeling van geel en groen was heel opvallend en gaf mooie effecten. Waar de gele kleur vandaan komt weet ik niet, maar waarschijnlijk zijn dat gewoon de herfstkleuren van een soort naaldbomen die stilaan verkleuren. Op verschillende plaatsen kon je dan Lake Louise van op verschillende hoogten zien liggen. Hoe hoger je zat, hoe turquoiser het meer kleurde, door de breking van het licht en de diepte van het meer. We vonden beiden dat deze prachtige uitzichten onze zweetdruppels wel rechtvaardigden.
Aangekomen bij Mirror Lake hebben we even pauze gehouden om op adem te komen en het bonzend hart tot rust te laten komen.
Mirror Lake is maar een mini-meertje van goed 100m breed en lang, maar ook weer omringd door steile rotswanden met de hoge puinhopen, die het resultaat zijn van talrijke steen-lawines. Deze ontstaan wanneer grote rotsblokken loskomen door bevriezing van water dat in de spleten, hoeken en randen blijft staan. Als zo'n tonnen wegend rotsblokje naar beneden dondert, dan richt dat een ware ravage aan.
Vanuit Mirror Lake ging de wandeling verder naar Lake Agnes, maar je kon de wandeling uitbreiden met een paar extra trails die je naar uitkijkpunten boven op de omringende bergen voeren. Ondanks dat het nu al puffen en zweten was om onszelf tegen die steile hellingen op te werken, besloten we om de extra stukken er bij te lappen, omdat het uitzicht meestal de moeite wel loont. Soms moet je al eens afzien om iets te bereiken, maar de zoete smaak van de beloning vaagt dan de inspanning vanzelf weg. Je vergeet het afzien en onthoudt de mooie dingen. Is het zo ook niet bij de meeste dingen in het leven ? Ok, voor we te filosofisch worden.....
Wij dus verder puffen op de extra 700m recht omhoog die ons naar een uitzichtpunt boven op de "Little Beehive" ("Kleine Bijenkorf") brengt. Dit is een berg die zo genoemd wordt, omdat hij door zijn vorm en de verschillende horizontale lagen gesteente waarin vele gaten en spleten zitten, ook echt aan een bijenkorf doet denken. Zo heb je de "Little Beehive" (2200m) en de "Large Beehive" (2270m) die veel breder en iets hoger is.
Maar we waren nog niet halverwege of ik meende een flits te zien. Eerst dacht ik dat het een flits van een fototoestel was, maar Mieke zei : "Hey, hoor jij het ook donderen ?". Boven de bergen zagen we dat er zich donkere wolken samentrokken en stilaan begon het te kletteren. En nog een flits en een donderslag, die nog lang tegen de bergwanden bleef verder-echoën. Toch besloten we om verder te gaan, hoewel we op het uitzichtpunt waarschijnlijk niet veel zouden zien door de laaghangende regenwolken. En ja hoor, eenmaal aangekomen bij het uitzichtpunt in volle regen, was er ook geen steek te zien. We zagen niet eens het dal van Lake Louise meer.
Dus wij weer teruggekeerd naar het punt waar we van de route waren afgeweken en de orginele wandeling daar voortgezet richting Lake Agnes, wat op minder dan een kilometer daar vandaan lag. Het regende nog steeds, maar we wisten dat er bij Lake Agnes een Tea House (een soort blokhut waar je iets kan eten en drinken) lag, waar we konden schuilen voor de regen. Maar nog voor we bij dit Tea House aankwamen, stopte het met regenen en klaarde het weer op. Zo snel kan het dus gaan. Het ene moment denk je nog dat je in een onweer terecht komt en een half uur later schijnt de zon weer.
Lake Agnes was ook weer een pareltje wat betreft omringende rotsen, bergen en dennenbossen. Zulke landschappen krijg je gewoon niet beschreven en een foto zegt ook lang niet alles, maar geeft wel een impressie van het geheel.
In het Tea House hebben we dan een duur half gevuld kommetje erwtensoep met brood genuttigd en even op adem gekomen.
Omdat het weer terug veelbelovend uitzag, besloten we om ook het uitzichtpunt bovenop de "Large Beehive" aan onze wandeling toe te voegen.
Hiervoor moesten we rondom Lake Agnes lopen om vervolgens zuid-oostelijk te lopen tegen de erg steile helling van de "Large Beehive" op. Aanvankelijk hadden we gedacht dat dit stuk iets minder heftig zou zijn, maar niets was minder waar. Dus hier nog veel meer puffen en zweten dan voorheen, maar de moeite werd beloond door de meest impressionante zichten op Lake Agnes en omringende bergen. Het weggetje bleef maar heen en weer slingeren tegen de bergwand op en na iedere bocht weer een even steile helling. Als je op bepaalde plaatsen van het pad omlaag keek, dan keek je meer dan honderd meter naar beneden langs een bijna loodrechte rotswand. Als je hoogtevrees hebt, dan kan je daar beter niet gaan wandelen, want vangrails of leuningen staan er niet. Maar we hebben de top gehaald en bovenop de "Large Beehive" hadden we het prachtigste uitzicht wat we tot dan toe hadden gezien. Enerzijds zag je 500m lager in het oosten het diepblauwe Lake Louise in haar geheel liggen met Chateau Lake Louise, anderzijds in het noorden het dal van de Bow river met de hoge bergruggen (2000+ m) en in het zuiden de Victoria Gletsjer en nog een paar andere gletsjers. Een indrukwekkend zicht waar je lang naar kan zitten kijken. Daarna ging het gelukkig enkel nog naar beneden, terug via Mirror Lake naar Lake Louise. Terug bij Lake Louise aangekomen, was het 19:30. Ondertussen waren de wolken weg getrokken en had je een mooi zicht op de verschillende gletsjers in het zuid-westen. In totaal waren we dus 6 uren op pad geweest inclusief pauzes en hadden we een afstand van ongeveer 13,5 km afgelegd met een maximum hoogteverschil van 500m. Ja, handig zo'n wandel-GPS, want daarop kan je dat soort gegevens allemaal zien. Ik heb de topografische kaarten van Canada op die wandel-GPS staan, dus ik kan precies zien waar het pad ligt, welke bergen in de omgeving liggen, welke kant we uit lopen en hoe snel, en de hoogte. Verdwalen kan je dus alleen maar als de batterijen leeg geraken of het ding kapot gaat. Maar ik heb altijd een setje verse batterijen bij voor noodgevallen. Daarnaast zijn de wandelpaden goed aangegeven en heb je de GPS alleen nodig als van het pad af wijkt.
Eenmaal terug bij de camper aangekomen waren we beiden erg moe, maar voldaan en blij dat we de wandeling gedaan hebben.
We gaan terug op de camping van Lake Louise overnachten waar we gisteren ook overnacht hebben. Dat wordt gegarandeerd goed slapen vannacht na zo'n inspanning.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
