Met de camper naar de top van Mount Revelstoke

Vandaag was het weeral een zonnige dag met een blauwe hemel en temperaturen rond de 20 graden. Vannacht is het een heel stuk kouder geworden en hebben we 's morgens weer goed moeten stoken om het warm te krijgen. Toen we de gordijnen open schoven zagen we pas waar we eigenlijk stonden, want het was al donker toen we deze plaats uitkozen om te overnachten.
We stonden naast het grindpad op een met grind verharde uitham, vlak naast een klein meertje wat omringd was door waterriet en waarlangs een bordje stond dat het verboden was te vissen op dit meertje. In de verte lagen een paar huizen.
Na het ontbijt zijn we dan terug de Highway 1 opgereden richting Mount Revelstoke National Park, dat 170km oostelijk ligt en zich rond Mount Revelstoke en het stadje Revelstoke situeert.
Het was eerst even zoeken naar het Visitor Centre in Revelstoke voor meer info over wandelingen en bezienswaardigheden in het Park.
Daarna zijn we de 26km lange asfalt weg opgereden, die zigzaggend tegen de steile hellingen van Mount Revelstoke omhoog slingert tot vlak bij de top. De laatste kilometer naar de top moest je dan nog te voet doen of je kon gratis met een busje mee.
Het duurde een tijdje voordat we bij de top op 1930m hoogte waren aangekomen, omdat je met zo'n zware camper slechts maximaal 60km/h kon rijden tussen de haarspeldbochten door.
Boven aangekomen hebben we de laatste kilometer gewandeld tot aan de top van de berg. Daar hebben we nog een paar korte wandelingen gedaan naar ondermeer de oude Firehouse (vuurtoren), die dateert van ergens rond 1920 toen ook het pad naar de top is aangelegd, naar de Meadows (alpenweide), die normaal vol zou moeten staan met allerlei soorten bloemen, en naar de Snowpit. De Snowpit is een diep gat tussen de rotsen, waarin het hele jaar door een laag ijs en sneeuw blijft liggen, omdat de zon er niet bij kan. In de buurt van de Snowpit stond ook een mooi kunstwerk uit ijzer, dat een Indiaan uitbeeldt.
Daarna zijn we met de versnelling in Neutraal de berg terug afgereden en vervolgens 160km verder oostwaarts gereden door Glacier National Park tot Golden. In de buurt van het plaatsje Nicholson zouden we dan weer een natuurcamping zoeken om te overnachten. Maar het "wild" kamperen was ons zo goed bevallen, dat we deze keer weer een plaatsje gezocht hebben waar we niet te opvallend de nacht konden doorbrengen.
Wie weet zouden we weer wolven horen. In de buurt van Canyon Creek bij Nicholson hebben we dan een plaatsje gevonden vlakbij een zijriviertje van de Columbia River. Deze nacht zouden we helaas geen wolven horen huilen, maar eerder het geronk van de pickups die op de grindweg voorbij onze standplaats reden.