De zwarte beer en het nachtelijk gehuil van wolven
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel & Mieke
27 September 2009 | Canada, Ottawa
Vandaag was het weer een zonnige dag met een helderblauwe hemel en iets boven de 20 graden. We mogen wel zeggen dat we veel geluk hebben met het weer hier, want in deze periode kan het heel anders zijn.
Het was ook een "warme" nacht op de Clearwater Lake camping. Dat merk je meteen als je 's avonds in de camper zit. Normaal voel je dan de temperatuur heel snel dalen. Maar sommige avonden kon je nog in T-shirt blijven zitten, zoals vannacht.
Omdat we in het donker aankwamen, hadden we gisteren niks gezien van het Clearwater Lake en alleen het water van de Clearwater River in de buurt horen stromen. Daarom zijn we 's morgens even naar een plaats gereden waar je over het meer kan kijken. Het Clearwater Lake is ongeveer 22 km lang en 2km op z'n breedst.
Daarna zijn we zuid-waarts op de Clearwater Valley road gereden en de verschillende viewpoints bezocht en een aantal wandelingen gedaan.
De eerste plaats die we bezochten was Baileys Chute. Dit is een plaats op de Clearwater River waar je in augustus en begin september de zalm-trek kan zien tegen de stroming van de rivier in. Er zouden zalmen met een gewicht tot 22 kilo voorkomen. Maar omdat het nu laat in september is, hebben we alleen wat dood hout zien drijven.
Daarna zijn we gestopt waar een wandeling naar Ray Farm en Lake Alice begint. De wandeling was ongeveer 4,5km heen en terug en bracht ons eerst langs de overblijfselen van de boerderij van Ray en Alice, die daar van 1932 tot 1946 geleefd hebben en daar ter plekke ook begraven zijn. Het is het enige gezin dat diep in het Wells Gray park kinderen ter wereld heeft gebracht, die daar dan ook opgegroeid zijn. 's Winters moeten het barre omstandigheden zijn geweest om daar te leven in een houten huisje met een kachel, geïsoleerd van de rest van de wereld.
De houten boederij en stallen waren ondertussen ingezakt, maar je kon je nog een goed beeld vormen van hoe het er uit moet hebben gezien. In de buurt lag een bron die de grond er omheen geel-oranje kleurde, wat erop duidt dat er veel ijzer en mineralen in het water zitten, wat goed is voor mens en dier. Een beetje verder de bossen in ligt Lake Alice. Een klein meertje wat genoemd is naar de 34 jaar jongere vrouw van Ray (tenminste als de jaartallen op hun grafsteen kloppen).
Daarna hebben we de Helmcken Falls bezocht die een stuk van de Clearwater valley road liggen, maar die we via een grindpad met de camper konden bereiken. We hebben al heel wat watervallen gezien, maar deze was toch ook weer speciaal en wondermooi, omdat ze gelegen is in een diepe canyon van gestolde lava van de ondertussen uitgedoofde vulkaan : Pyramid Mountain, die 6,5km verderop ligt.
De waterval in de Murtle River had daar een mooie ronde kloof uitgesleten in de zachte lava-steen en door de duizenden jaren een diepe canyon gevormd.
Een beetje verderop lagen de Dawson Falls vlak bij een houten brug over de Murtle river. Dit is een kleine waterval, maar ook weer fraai om te zien. Voor de afwisseling waren we langs de rivier over de grote keien aan de oever gelopen om deze waterval te bereiken, die zich al van ver verraadde door de wolken van verneveld water die van de rivier opstegen.
Iets ten zuiden van de Dawson Falls begon de wandeling van 3km door de bossen langs de Murtle River naar Majerus farm. Mike Majerus was Luxemburger van afkomst en was begin 1900 naar Canada geëmigreerd. Na wat omzwervingen had hij zich in 1912 langs de Murtle River gevestigd. Zijn houten huisje en een stalletje voor zijn paard Nipsy waren nog in vrij goede staat, vergeleken met de ingestorte Ray farm. In het huisje stond nog de oude half door roest weggevreten hout-kachel en er hingen hier en daar lappen stof uit de kieren tussen de planken. Deze lappen stof gebruikte men wellicht om de kieren te dichten als isolatie tegen de koude.
Daarna zijn we verder zuidwaarts gereden en de uitkijktoren op Green Mountain bezocht. Green Mountain is omzeggens 1060m hoog en vanop de 10m hoge uitkijktoren had je een mooi zicht op het omringende landschap en bergen. Zo zag je de kegel van de uitgedoofde vulkaan Pyramid Mountain op 13km afstand liggen.
Daarna hebben we het Wells Gray Provincial Park verlaten en zijn we over de Highway 5 richting Kamloops gereden.
Iets voorbij het plaatsje Barriere kwamen we een zeer groot gebied tegen waar de dennenbossen op alle omringende heuvels compleet waren afgebrand. Zo ver als je kon kijken zag je alleen nog maar de zwart verbrande restanten van de dennenbomen op de heuvels.
Onderweg in de buurt van Chu Chua, iets ten zuiden van Little Fort, zag Mieke plots iets opvallend zwart langs de afrastering van een wei, dichtbij een rij huizen. Bij nader inzien bleek dit een zwarte beer te zijn die door de wei richting bossen liep. Een andere camper voor ons had de beer ook al gezien en was langs de weg gestopt. Wij stopten ook en samen met het koppel uit de andere camper wandelden we een stuk terug om de beer te zien, die op een dikke 150m van ons vandaan door de wei liep. We hebben enkele foto's kunnen nemen voordat de beer in de bossen verdween. Een bewoner van het huis langs de wei kwam ook naar buiten en vroeg wat er gaande was. Toen we vertelden dat we een zwarte beer hadden gezien, zei hij : "Ah, dat zal dan diezelfde zijn die vorige nacht appels aan't stelen was uit m'n appelbomen".
Dus wij en het andere koppel waren blij dat we voor het eerst een zwarte beer in het wild zagen, terwijl de beren voor de bewoners ter plekke meer een last dan een deugd zijn.
Het gekke is dat je dan een beer ziet op een plaats waar je hem niet verwacht, namelijk in de bewoonde wereld, in plaats van in de parken waar we al weken aan't rondrijden en aan't wandelen zijn.
Vanuit Kamloops zijn we dan naar het oosten via Highway 1 gereden tot aan Squillax, waar we zouden overnachten op een natuurcamping die meer dan 10km zuidelijk van de Highway lag en enkel via grindpaadjes kon bereikt worden. Het was al donker toen we over de grindpaadjes reden en omdat we de camping op de opgegeven coördinaten niet konden vinden, hebben we maar besloten om "wild" te kamperen langs een van die paadjes in de buurt van Skimikin Creek en Skimikin Lake.
Bij het slapen gaan had ik een van de luiken opgezet om wat verse lucht binnen te krijgen. Omdat we op een afgelegen plek zaten en het toch doodstil was, had je ook geen last van geluiden die je door dat open luikje zou horen. Maar zo doodstil was het niet. Plots hoorden we een gehuil in de verte, dat weer werd beantwoord door een ander gehuil wat van dichterbij leek te komen. Het was het gehuil van wolven die op mekaar reageerden in verschillende toonaarden. Heel apart om dat eens in het echt te horen. Ik probeerde nog snel m'n camera te pakken, om dan dit gehuil vast te leggen in video-mode, maar misschien was het door het gerammel en het aanmaken van de binnenverlichting die dan door de kiertjes van de gordijnen naar buiten schijnt, dat plots het gehuil stopte. Een beetje later begon het opnieuw, maar ook nu weer net te kort om het met de camera vast te kunnen leggen. Maar ook al hebben we het niet kunnen vastleggen, toch blijft zo'n apart geluid vanzelf in je geheugen bewaard.
Het was ook een "warme" nacht op de Clearwater Lake camping. Dat merk je meteen als je 's avonds in de camper zit. Normaal voel je dan de temperatuur heel snel dalen. Maar sommige avonden kon je nog in T-shirt blijven zitten, zoals vannacht.
Omdat we in het donker aankwamen, hadden we gisteren niks gezien van het Clearwater Lake en alleen het water van de Clearwater River in de buurt horen stromen. Daarom zijn we 's morgens even naar een plaats gereden waar je over het meer kan kijken. Het Clearwater Lake is ongeveer 22 km lang en 2km op z'n breedst.
Daarna zijn we zuid-waarts op de Clearwater Valley road gereden en de verschillende viewpoints bezocht en een aantal wandelingen gedaan.
De eerste plaats die we bezochten was Baileys Chute. Dit is een plaats op de Clearwater River waar je in augustus en begin september de zalm-trek kan zien tegen de stroming van de rivier in. Er zouden zalmen met een gewicht tot 22 kilo voorkomen. Maar omdat het nu laat in september is, hebben we alleen wat dood hout zien drijven.
Daarna zijn we gestopt waar een wandeling naar Ray Farm en Lake Alice begint. De wandeling was ongeveer 4,5km heen en terug en bracht ons eerst langs de overblijfselen van de boerderij van Ray en Alice, die daar van 1932 tot 1946 geleefd hebben en daar ter plekke ook begraven zijn. Het is het enige gezin dat diep in het Wells Gray park kinderen ter wereld heeft gebracht, die daar dan ook opgegroeid zijn. 's Winters moeten het barre omstandigheden zijn geweest om daar te leven in een houten huisje met een kachel, geïsoleerd van de rest van de wereld.
De houten boederij en stallen waren ondertussen ingezakt, maar je kon je nog een goed beeld vormen van hoe het er uit moet hebben gezien. In de buurt lag een bron die de grond er omheen geel-oranje kleurde, wat erop duidt dat er veel ijzer en mineralen in het water zitten, wat goed is voor mens en dier. Een beetje verder de bossen in ligt Lake Alice. Een klein meertje wat genoemd is naar de 34 jaar jongere vrouw van Ray (tenminste als de jaartallen op hun grafsteen kloppen).
Daarna hebben we de Helmcken Falls bezocht die een stuk van de Clearwater valley road liggen, maar die we via een grindpad met de camper konden bereiken. We hebben al heel wat watervallen gezien, maar deze was toch ook weer speciaal en wondermooi, omdat ze gelegen is in een diepe canyon van gestolde lava van de ondertussen uitgedoofde vulkaan : Pyramid Mountain, die 6,5km verderop ligt.
De waterval in de Murtle River had daar een mooie ronde kloof uitgesleten in de zachte lava-steen en door de duizenden jaren een diepe canyon gevormd.
Een beetje verderop lagen de Dawson Falls vlak bij een houten brug over de Murtle river. Dit is een kleine waterval, maar ook weer fraai om te zien. Voor de afwisseling waren we langs de rivier over de grote keien aan de oever gelopen om deze waterval te bereiken, die zich al van ver verraadde door de wolken van verneveld water die van de rivier opstegen.
Iets ten zuiden van de Dawson Falls begon de wandeling van 3km door de bossen langs de Murtle River naar Majerus farm. Mike Majerus was Luxemburger van afkomst en was begin 1900 naar Canada geëmigreerd. Na wat omzwervingen had hij zich in 1912 langs de Murtle River gevestigd. Zijn houten huisje en een stalletje voor zijn paard Nipsy waren nog in vrij goede staat, vergeleken met de ingestorte Ray farm. In het huisje stond nog de oude half door roest weggevreten hout-kachel en er hingen hier en daar lappen stof uit de kieren tussen de planken. Deze lappen stof gebruikte men wellicht om de kieren te dichten als isolatie tegen de koude.
Daarna zijn we verder zuidwaarts gereden en de uitkijktoren op Green Mountain bezocht. Green Mountain is omzeggens 1060m hoog en vanop de 10m hoge uitkijktoren had je een mooi zicht op het omringende landschap en bergen. Zo zag je de kegel van de uitgedoofde vulkaan Pyramid Mountain op 13km afstand liggen.
Daarna hebben we het Wells Gray Provincial Park verlaten en zijn we over de Highway 5 richting Kamloops gereden.
Iets voorbij het plaatsje Barriere kwamen we een zeer groot gebied tegen waar de dennenbossen op alle omringende heuvels compleet waren afgebrand. Zo ver als je kon kijken zag je alleen nog maar de zwart verbrande restanten van de dennenbomen op de heuvels.
Onderweg in de buurt van Chu Chua, iets ten zuiden van Little Fort, zag Mieke plots iets opvallend zwart langs de afrastering van een wei, dichtbij een rij huizen. Bij nader inzien bleek dit een zwarte beer te zijn die door de wei richting bossen liep. Een andere camper voor ons had de beer ook al gezien en was langs de weg gestopt. Wij stopten ook en samen met het koppel uit de andere camper wandelden we een stuk terug om de beer te zien, die op een dikke 150m van ons vandaan door de wei liep. We hebben enkele foto's kunnen nemen voordat de beer in de bossen verdween. Een bewoner van het huis langs de wei kwam ook naar buiten en vroeg wat er gaande was. Toen we vertelden dat we een zwarte beer hadden gezien, zei hij : "Ah, dat zal dan diezelfde zijn die vorige nacht appels aan't stelen was uit m'n appelbomen".
Dus wij en het andere koppel waren blij dat we voor het eerst een zwarte beer in het wild zagen, terwijl de beren voor de bewoners ter plekke meer een last dan een deugd zijn.
Het gekke is dat je dan een beer ziet op een plaats waar je hem niet verwacht, namelijk in de bewoonde wereld, in plaats van in de parken waar we al weken aan't rondrijden en aan't wandelen zijn.
Vanuit Kamloops zijn we dan naar het oosten via Highway 1 gereden tot aan Squillax, waar we zouden overnachten op een natuurcamping die meer dan 10km zuidelijk van de Highway lag en enkel via grindpaadjes kon bereikt worden. Het was al donker toen we over de grindpaadjes reden en omdat we de camping op de opgegeven coördinaten niet konden vinden, hebben we maar besloten om "wild" te kamperen langs een van die paadjes in de buurt van Skimikin Creek en Skimikin Lake.
Bij het slapen gaan had ik een van de luiken opgezet om wat verse lucht binnen te krijgen. Omdat we op een afgelegen plek zaten en het toch doodstil was, had je ook geen last van geluiden die je door dat open luikje zou horen. Maar zo doodstil was het niet. Plots hoorden we een gehuil in de verte, dat weer werd beantwoord door een ander gehuil wat van dichterbij leek te komen. Het was het gehuil van wolven die op mekaar reageerden in verschillende toonaarden. Heel apart om dat eens in het echt te horen. Ik probeerde nog snel m'n camera te pakken, om dan dit gehuil vast te leggen in video-mode, maar misschien was het door het gerammel en het aanmaken van de binnenverlichting die dan door de kiertjes van de gordijnen naar buiten schijnt, dat plots het gehuil stopte. Een beetje later begon het opnieuw, maar ook nu weer net te kort om het met de camera vast te kunnen leggen. Maar ook al hebben we het niet kunnen vastleggen, toch blijft zo'n apart geluid vanzelf in je geheugen bewaard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
